«ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆԻՑ ՁԵՌՔ ԲԵՐԱԾ ԳԻՏԵԼԻՔՆԵՐՍ ԵՎ ՈՐԱԿՆԵՐՍ ԿԻՍՈՒՄ ԵՄ ՇՐՋԱՊԱՏԻՍ ՀԵՏ. ԴԱ ԻՄ ՄԵԾԱԳՈՒՅՆ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆ Է». ԺԱՍՄԵՆ ԱՂԱՍՅԱՆ

Տիկին Աղասյանը մեզ հետ զրույցում ներկայացնում է համալսարանական իր ուղին, Մայր բուհի առաքելության իր տեսլականը և երիտասարդներին խորհուրդ տալիս մշտապես հավատարիմ մնալ Մայր բուհում ձեռք բերված արժեքներին:

- Տիկի՛ն Աղասյան, ե՞րբ և ինչպե՞ս է սկսվել համալսարանական Ձեր գործունեությունը:

- 1969-74 թթ. համալսարանի հայ բանասիրության ֆակուլտետում եմ սովորել: Ցավոք, ավարտելուց հետո չմնացի համալսարանում. դա անարդար էր, բայց չեմ ուզում խոսել այդ մասին: Համալսարանն ինձ համար այնպիսի արժեք է, որ միայն լավ հիշողություններ եմ ուզում պահել մտքումս: Հետո մտա կյանք, որն ինձ կրկին տարավ դեպի կրթական համակարգ, բայց դա արդեն կյանքի համալսարանն էր: 1993 թ. ինձ հրավիրեցին աշխատելու ԵՊՀ-ում, որն անցնում էր եռաստիճան կրթական համակարգի, ու հենց այդ ժամանակ էլ իմ՝ կրթության փորձագետի գիտելիքները պետք եկան հարազատ բուհիս: Եվ սկսվեց համալսարանական երկրորդ՝ աշխատանքային կյանքս:

Արդեն 2002 թ. ԵՊՀ ռեկտոր Ռադիկ Մարտիրոսյանն առաջարկեց վերստեղծել և ղեկավարել ԵՊՀ դասախոսների որակավորման բարձրացման ավանդույթներ ունեցող, բայց ընդհատված ծրագիրը: Ես ընդունեցի առաջարկը և մինչ այսօր սիրով եմ աշխատում տաղանդաշատ դասախոսական հանրույթի հետ: Համալսարանի հետբուհական լրացուցիչ կրթության վարչությունն իրականացնում է 2 հիմնական ծրագիր՝ դասախոսների որակավորման բարձրացում և ՀՀ քաղաքացիական ծառայողների մասնագիտական վերապատրաստում: Հիրավի, 20 տարի ԵՊՀ-ն մասնակցում է պետական կառույցների կայացմանը, նրանց համար կադրեր պատրաստում:

Այդ տարիներին համալսարանը վերապատրաստել է ՀՀ կառավարության, ՀՀ Ազգային ժողովի, պաշտպանության և այլ նախարարությունների շուրջ 10.000 պետական ծառայողների: Դա զուտ կրթական ծառայություն չի եղել. ԵՊՀ դասախոսների նվիրվածության շնորհիվ ստեղծվել են նպատակամետ տասնյակ ծրագրեր, որոնց շնորհիվ նախարարությունների աշխատողներին հասու ենք դարձրել պետական կառավարման բազմաթիվ գաղտնիքների և հմտությունների:

- Ի՞նչ դերակատարություն ունի Մայր բուհը Ձեր և ընդհանրապես հասարակական

կյանքում:

- Երևանի պետական համալսարանը ճանապարհիս այն հանգրվանը եղավ, որից սկսվեց իմ հասուն կյանքը, և միասին էլ անցանք, թեև մի տևական ժամանակ բաժանված էինք: Մայր բուհը ձևավորեց Սյունիքից համալսարան հասած մի աղջկա և տվեց նրան կրթական ու անձնային որակներ, որոնք ընդմիշտ իմը դարձան: Իսկ հասարակական կյանքում Մայր բուհի դերակատարումն անչափելի է:

Համալսարանական հանրույթը՝ հարյուր հազարավոր մարդկանցից կազմված, Հայաստանում իրոք հատուկ լուսավորություն է և իր ստացած գիտելիքներն ու մշակութային արժեքները բաշխում է նաև շրջապատին: Իսկ եթե հաշվի առնենք, որ համալսարանի կամարների տակ միավորվել էին Հայաստանի, Արցախի և Սփյուռքի երիտասարդները, որոնք իրենց հետ տարան առմիշտ իրենցը դարձած համահայկական արժեքները, կարող ենք ասել, որ Մայր բուհը փոքրիկ Միացյալ Հայք է:

- Հետաքրքիր ի՞նչ դեպքեր ու պատմություններ կհիշեք՝ կապված համալսարանի հետ:

- Մեր կուրսի յուրաքանչյուր օրը «համալսարանոտ» էր, հանդիպումները համալսարանի գիտնականների և նրա հյուրերի հետ մեզ համար բացահայտում էին աշխարհը և մարդուն: Դա զգացինք քիչ ավելի ուշ, երբ արդեն ավարտել էինք բուհը, և ինձ համար շատ դժվար էր ապրել համալսարանից դուրս ու հարմարվել պակաս մշակութային կյանքին: Ես փաստորեն համալսարանից ձեռք բերած գիտելիքներս և որակներս կիսում էի շրջապատիս հետ. կարծում եմ՝ դա իմ մեծագույն պարտավորությունն էր՝ իբրև համալսարանականի: Այդպես էին ապրում մեր կուրսեցիներից շատերը:

- Իսկ աշխատանքից դուրս ի՞նչ նախասիրություններ ունեք:

- Առաջ ընթերցանությունն էր, հետո նաև աշխատանքը երեխաների հետ: Նրանց հայոց լեզու և գրականություն սովորեցնելն իմ գլխավոր նախասիրությունն է եղել: Պետք է նշեմ նաև հայերենի արմատների ստուգաբանության հանդեպ մեծ հետաքրքրությունս:

- Ո՞րն է դժվարությունները հաղթահարելու Ձեր բանաձևը:

- Շատ կարճ՝ համբերություն, ժամանակ և աշխատասիրություն:

- Իսկ ո՞րն է Ձեր ոգեշնչման աղբյուրը:

- Հայրենիքը՝ իր բնությամբ, և գրականությունը:

- Ունե՞ք կարգախոս, որով առաջնորդվում եք կյանքում:

- Ուսանողական տարիներից ընդունել եմ Պետրարկայի կարգախոսը և ապրել դրանով՝ չիշխել ոչ մեկին և չենթարկվել ոչ մեկին:

- Ի՞նչ խորհուրդ կտաք երիտասարդ համալսարանականներին:

- Ձեռք բերել հիմնարար գիտելիքներ, սիրել հայրենիքը և իրենց գործունեությամբ նպաստել նրա զարգացմանը: Մշտապես հավատարիմ մնալ համալսարանական արժեքներին: