ԴԵԼԻԻ ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆԻ ՀԵՏԱԶՈՏՈՂ ԱՆՈՒՇ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆՆ ԱՇԽԱՏԱՎԱՅՐՈՒՄ ՍԵՌԱԿԱՆ ՈՏՆՁԳՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ ԻՐ ՀԵՏԱԶՈՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՆԵՐԿԱՅԱՑՐԵՑ ԵՊՀ-ՈՒՄ

Բանախոս Անուշ Գասպարյանը ներկայումս բնակվում է Հնդկաստանի Նյու Դելի քաղաքում, Դելիի համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետի ասպիրանտ է և հետազոտող, ինչպես նաև ԳՀԱԿ հետազոտական պրակտիկանտ:

Նա պատմեց իր գործունեության շրջանակներում և կյանքում հանդիպած դեպքերի մասին՝ նշելով, որ տղամարդիկ, հատկապես որոշում կայացնողները և տարբեր կազմակերպություններում բարձր պաշտոններ զբաղեցնողները, անլուրջ են վերաբերվում այս թեմային:

Անուշ Գասպարյանը խոսեց կանանց անկախության մասին` շեշտադրելով մանավանդ ֆինանսական անկախությունը։

Ըստ բնանախոսի՝ տարբեր մշակույթներում և հասարակություններում գոյություն ունի աշխատանքի գենդերայն բաժանում, ըստ որի՝ կան «կանանց» և «տղամարդկանց» մասնագիտություններ։



Բանախոսը նկարագրեց այն կնոջը, ով ենթարկվում է սեռական ոտնձգության աշխատավայրում` նա գալիս է աշխատավայր, նվաճումներ գրանցելու համար ունենում ավելի շատ բարդություններ, քան տղամարդը։ Նա նշեց, որ անգամ հարցազրույցից սկսած` անվերջ են հարցերը ամուսնության, երեխա ունենալու, երեխաներին խնամելու վերաբերյալ, և կարծես թերահավատություն կա` ինչպես է հնարավոր համատեղել ընտանիքի խնամքը և աշխատանքային պարտականությունները։ Սրանք ոչ զգայուն հարցեր են, և տանում են խտրականության վերարտադրմանը աշխատաշուկայում։

Հնդկաստանում հարցի իրավական ուսումնասիրության մասին պատմելիս Անուշ Գասպարյանը նշեց դատական մի քանի դեպքեր, օրինակ՝ Ռաջաստանի գյուղերից մեկում քաղաքացիական ակտիվ դիրքորոշում ունեցող կանանցից մեկը, որ դեմ էր վաղ ամուսնություններին, սեռական բռնության ենթարկվեց հենց այն տղամարդկանց կողմից, ովքեր կորցրել էին անչափահաս աղջիկների հետ ամուսնության իրավունքը:

Այդ տղամարդիկ, լինելով բարձր կաստայի ներկայացուցիչներ, դատական համակարգում առկա կոռուպցիոն մեխանիզմների գործադրմամբ կարողացան կոծկել իրենց հանցագործությունը:

Ինչպես նշեց բանախոսը, Հնդկաստանը հաճախ համարվում է «բռնաբարությունների քաղաք», սակայն դա, այնուամենայնիվ, ուռճացված է, քանի որ մեծ է բնակչության թիվը, և սեռական բռնության մասին բարձրաձայնելը տարածված երևույթ է:

Անուշ Գասպարյանը նշեց, որ Հնդկաստանում աշխատավայրում սեռական ոտնձգությունները տարածված են տնային աշխատանք կատարող կանանց նկատմամբ ևս։ Օրենսդրությունը չի պաշտպանում տնային աշխատանք կատարող կանանց, քանի որ նրանք հաճախ երկրի տարբեր հատվածներից գաղթած կանայք են, և ըստ բնակավայրի՝ օրենքը տարբեր է:

Բանախոսը անդրադարձավ նաև աշխարհում լայն տարածում գտած «#MeToo» հաշթեգով միավորված սեռական ոտնձգությունների և սեռական բռնության ենթարկված մարդկանց պատմություններին։

Մարի Ռաֆյան