«ՄԻՇՏ ԼԱՎՆ Է ԱՅՆ ԺԱՄԱՆԱԿԱՇՐՋԱՆԸ, ԵՐԲ ԴՈՒ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴ ԵՍ». ԿՅԱՆՔԻՑ ՀԵՌԱՑԵԼ Է ԱՆԴՐԵՅ ԲԻՏՈՎԸ

Նա ԽՍՀՄ-ի գրողներից առաջինն էր, որը բացահայտ խոսել և դատապարտել է Հայոց ցեղասպանությունը:

Անդրեյ Բիտովը եղել է հայ ժողովրդի մեծ բարեկամը՝ Հայաստանի հանդեպ սերը խտացնելով «Հայաստանն ամենալուսավոր տեղն է իմ կյանքում» արտահայտության մեջ:

Նա ծնվել է 1937 թվականին Լենինգրադում: Բլոկադայի ժամանակ տարհանվել է Ուրալ, հետո` Տաշքենդ: 1955-62 թթ., բանակում ծառայելու ընդմիջումով, սովորել է Լենինգրադի լեռնային ինստիտուտում: Գրել սկսել է 1956 թվականից: Պատմվածքների առաջին ժողովածուն` «Մեծ գունդ» վերնագրով (1963 թ.), խստորեն քննադատվել է: Սակայն Բիտովի գրքերը շարունակում էին լույս տեսնել: 1979 թ.-ին նա դառնում է «Մետրոպոլ» չգրաքննվող ալմանախի հիմնադիրներից մեկը: Նա նաև«Հայաստանի դասերը» գրքի հեղինակն է:

Բիտովը մտերիմ էր հայ արձակի վարպետ Հրանտ Մաթևոսյանի հետ, նրա լավագույն բարեկամներից էր: Անդրեյ Բիտովը 2009 թվականին «Հրանտ Մաթևոսյան» մշակութային բարեգործական հիմնադրամ հրավերով Հայաստանում էր, որ շրջանակում այցելել է ԵՊՀ և այդ ժամանակ էլ ասել է. «1973 թ.-ին այցելեցի Հրանտ Մաթևոսյանին և մի այսպիսի բանաստեղծություն գրեցի: Պարզվեց` «կռռացի» ձեր ապագայի վրա.

…А за той границей гладь да

                                тишина,

Чей-то холод, голод, смерть,

                           Ничья война,

А за этой тишью-гладью

                                  череда

Никого , и ничего, и никогда…!

Մարի Ռաֆյան